Lalit's blog

उन ताका ऊ मेरि सबै भन्दा ठूलि क्रस थिइ। मेरो सासमा सास मिलाइदिने। मेरो आशमा आश मिलाइदिने। बर्खा सिंह र मोस्ट्ली सेन उति खास थिएनन उ बेला जति ऊ थिइ। एक तरिकाले सोच्ने हो भने - ऊ मेरो घरै छेउमा फूल्ने साझी फूल जस्तै थिइ। अध्यारोमा फूल्ने। उज्यालोमा हराउने। सायद पारिजातको फूल पो हुदि हो। मैले चिन्न नसकेको पो हुला कि¿ जुन फूल भए पनि उसको सुगन्धले मेरो मनै रोमान्चित पारिदिन्थ्यो। हामी कुनै रोम्यान्टिल वेस सिरिजका कपल जस्तै थियौ। स्वतन्त्र, उन्मुग्द, बेफिकर खोइ यस्तै यस्तै। कहिले केटाकेटी जस्तै थिइ ऊ - जिद्दि। उसका हरेक भनेका कुरा मान्नु पर्ने। उसका चाहनाहरु पूरा हुनै पर्ने। कहिले परिपक्क थिइ ऊ- समझदार। मलाइ अङालोमा बाधेर फकाउदै भन्थी ' म छु नि लाटा, किन टेन्सन लिन्छौ'? उसका हरेक हर्कतहरुको बानी परेको थियो। जस्तो कि एउटै छाता ओडेर हिड्नु। साझ खाना खाए पछि एक राउन्ड गफ गर्दौ हिड्नु। खाना/ खाजा खान सङै जानू। खाना थप्न परेमा एक जनाले ल्याएर आउनु। एक अर्काले थाहा नपाउने गरि क्यान्डिड फोटो खिच्दिनु। यस्तै यस्तै कति धेरै। ऐले सम्झन फिटिक्क पनि मन छैन। साथिको एउटा बानि फरक थियो

धेरै समय भएछ। केही नलेखेको वा भनौ लेख्न मन नलागेको कि त लेख्न बिर्सिएको मलाइ थाहा छैन। बिर्सनु पनि एउटा कला हो। अस्ट्रेलिया गएको साथिले नेपाल बिर्से जस्तो। बिर्सनु पनि एउटा कला हो। जिन्दगीमा धेरै कुरा विर्सन सकिन्छ, जस्तो कि कसैको जन्मदिन, झरेको एउटा फूल, परिक्षामा आएको कम वा बढी नम्बर, आफुलाइ मन परेका मान्छेहरु, आफुलाइ मन नपरेका मान्छेहरु। बिर्सन नसकिने के नै पो छ र यहाँ ? तै पनि तिमिले कसरी बिर्सन सक्छौ मलाइ? भनेर सोध्दा, सास अटकिन्छ एक पल्ट। सास अटकिनु पनि विर्सनु न हो। नदिको धारले बगर काटेर बिर्सी जानू। तिमिले पनि मन चोरेर फिर्ता गर्न बिर्सिजानु। यी दुबै उस्तै कुरा हुन। अघि पनि भने बिर्सनु पनि एक कला हो। आउनुस हामी एक अर्कालाइ बिर्सन अभ्यास गरौ। जय! बिर्सवाद✊✊

जानै मन थिएन। अह! छुट्टिन मनै थिएन। तिम्रो न्यानो अङालोको स्पर्शबाट मलाइ निस्कनै मन थिएन। तिम्रो हात माथि हात राखेर घन्टौ मायाका कुरा गर्नु थियो। छातिमा टाउको अड्याएर तिम्रो धड्कनको आवाज सुन्दै सुनाउन मन थियो प्रेमका अमर गीतहरु। लजाउदै चिम्म गरेका तिम्रा आखामा सुस्तरी चुम्बन गर्दै देखाउनु थियो हाम्रो सुन्दर भबिष्यको सपना। तिमिले अब त जाउ न भन्दा। मलाइ छुट्टिनै मन थिएन। तिम्रो न्यानो अङालोको स्पर्शबाट।

मलाइ थाहा छ। उ मेरो सबै थोक छ। मेरो हासोमा हासो थपिदिने मान्छे। मेरो दुखमा सम्हाली दिने मान्छे। मेरा आँसु पुछी दिने मान्छे। मेरो जीवन रङाइदिने मान्छे। तर कैले काहीँ भयानक डर लाग्छ उसलाइ देखेर पनि किनकी मलाइ थाहा छ। उ मेरो सब थोक हो। तर त्यही एकथोक होइन जुन मैले होस भनेर चाहेको थिए। कैले काहीँ मन चसक्क पार्न। जहिले 'तँ ' भनेर बोल्ने मान्छे 'के छ त तिम्रो खबर' भनेर सोध्छे। मानौ, सधै आएर अङालोमा बाधिने मान्छेले टाढैबाट नमस्ते गरे जस्तो।            - कृष्णप्रसाद अर्याल

माइ डे मा कैले काहीँ आफनै फोटो अपलोड गर्छु। कपाल झरेर आधाउधि जस्तो भएको छ। झट्ट हेर्दा आफ्नै ज्यानको टाउकोमा फर्सि हालेको जस्तो देखिन्छ।आफ्नो फोटो हेर्दा 'हाहा'रियाक्ट गरु गरु हुन्छ।😂😂 उसले कैले काहीँ तिनै फोटोमा 'लब' रियाक्ट गर्छे। क्या अच्चम लाग्छ भने नि, बिस्वास नलागेर फेरि एक पटक रिचेक गर्छु। म्यासेन्जरमा रातो दिल देख्छु, लाग्छ उसले इमोजी होइन धडकदै गरेको आफ्नै दिल झिकेर म्यासेन्जरमा पठाएकि हो। सधै भन्ने गर्थी तिम्रो मनलाई माया गरेकि हु। रुपलाई होइन। मलाइ पनि होकि होकि झै लाग्छ। फेरि सोच्छु मैले पनि दुनियाको फोटोमा दिल टास्दै त हिड्छु नि। ह्या! होइन होला। उसको प्रोफाइल खोल्छु। प्रोफाइलमा उसको र उसको डाक्टर श्रीमानको फोटो छ। सिउदो रातै हुने गरि सिन्धुरले रङाएको फोटो। मलाइ रातो रङ्ग देखि नफरत हुन थाल्छ। फेरि उसको त्यही आवाज गुन्जिन मनमा, मैले तिम्रो मन हेरेर प्रेम गरेकी हु। रुप होइन।                         इति!!!

If you truly Love someone Distance, Age, height, cast, Money doesn't matter. कुनै समय कुनै धनी या त कुनै काल्पनिक मान्छेले कुनै फिल्मका लागि कि त आफ्नो पुस्तक हिट बनाउन लेखेको डायलग होला पक्कै यो। किनकी कालान्तरमा मिलन चोकमा टिकिरहन सक्ने को छ र यहाँ? नारानिको सिरेटोले टुच्च छोएर जान्छ। ठिक उसै गरि जसरि हरेक भेटमा प्रेमिकाले आफ्नो ओठ्ले प्रेमिको निधार छोएर जान्छे। नारानी कुनै प्रेमिका भन्दा कम कहाँ छे र? एउटा पातलो सुइटर छ, जस्ले हाड छाला छेक्छ। यहाँ मायामा मान्छेले माया मात्र कहाँ देख्छ? हिजो रात पनि सुत्न सकिन। निद्रा नलागेर हो वा निदाउन नचाहेर हो। मलाइ थाहा छैन। धन्न केही कुरा त छ्न जो मेरो चाहना अनुरुप भैदिन्छ्न। अनिद्रा धन्यवाद छ तिमिलाइ। चार महिना पछि हिजो उसको फेसबुकले रात भरि ग्रीन सिगनल देखाइ रहयो। मनमा आशाका बिरुवाहरु बर्षातको हरियो दुबो जस्तै गरि मौलाउन लागे। यस्तो लाग्यो कि हामी पुराना कुराहरु सबै भुलेर फेरि नया सुरुवात गर्ने छौ। हाम्रो जिन्दगीको! हाम्रो प्रेमको सुरुवात। म फेरि उसैगरी 'ए जुनकीरी भनेर बोलाउने छु' उसलाइ। ऊ रिसाको इमोजी पठाउदै भन्ने छ

मेरो बिर्सने बानी छ। जस्तो कि कसैका जन्मदिनहरु कसैका एनिभर्स डे हरु कसैका शुभ नामहरु मेरो बिर्सने बानी छ। कसैलाइ सम्झनु होस वा कसैलाइ कल ब्याक गर्नु होस म्यासेजको रिप्लाइ गर्नु होस मेरो बिर्सने बानी छ। तर सक्दिन बिर्सन ती मान्छेहरुलाइ जसलाइ बिर्सनै पर्ने छ। यादहरु बाट, जिन्दगी बाट।

पहिलो भेटमा हतारिदै हात मिलाउन आउने औलाहरु। बिदाइमा हल्लिने औलाहरु तिम्रो म्यासेजको रिप्लाइ दिन हतारिने औलाहरु। यी हरेक औलाको आफ्नै कथा छ। गितारको तारमा सुलुत्त दौडिने औलाहरु बासुरिको प्वाललाई खोल्दै बन्द गर्ने औलाहरु तिम्रा सुन्दर कोमल औलाहरु मेरा कुरुप काठे औलाहरु पृयसिको बदनमा दौडिने औलाहरु मायालु अङालोमा बाधिने औलाहरु एउटै बाटो हिड्दा ठोकिन आउने औलाहरु तिम्रो केशमा अल्झिने मेरा औलाहरु सुनको औँठी बोकेका तिम्रा औलाहरु अदुश्य औँठी लगाएका मेरा औलाहरु ढुङ्गा र ढोकाको कुनामा ठोकिने औलाहरु मलाइ यी सबै औला मन पर्छ्न, सिवाय अर्कौको लगनको औँठी बोकेका तिम्रा औलाहरु।

जून जस्तै धपक्क बलेको अनुहार छ बुवाको। आँसु बगेर हो कि पसिनाले हो गाला छेउमा परेका छ्न केही खोपिल्टाहरु। मानौ सुर्य साहु हो। चन्द्र्मा बुबा हुन र म छोरो हु पृथ्वी। गरिबिले च्यातिएका केही जोर लुगा छ्न शरिरमा। जिन्दगीले दिएको गरुँगो टोपी छ शिरमा। ग्रहण लाग्छ कैले काहि त्यो फरक कुरा हो। नत्र मेरा वा'ले मलाइ कहिल्य अँध्यारो हुन दिएनन्।

मलाइ केटाकेटी जस्तो प्रेम गर्न आएन! आएन त के गर्नु अब- मैले बुढा बुढिले जस्तो प्रेम गर्न थाले। परिपक्व वाला। अनुभवी प्रेम। उसले बारम्बार भन्छे - तिमी त मलाइ माया नै गर्दैनौ। म भन्छु - प्रेम गर्छु नि त। आँखा ठुला पार्दै मलाइ सोध्छे उ- माया र प्रेम फरक कुरा हो र? यदि हो भने तिमी मलाइ प्रेम पनि गर्दैनौ। ऊ केटाकेटी जस्तो जिद्दी छे- ऊ मलाइ केटाकेटी वाला प्रेम गर्छे। चन्चले प्रेम। म भन्दा कान्छा/ कान्छी सबैको बिहे भैसक्यो गाउँमा, कतिले छोराछोरी जन्माइसके। ऊनिहरु आफ्ना केटाकेटीलाई केटाकेटी वाला प्रेम गर्छन। केटाकेटीहरुलाइ एकछिन पनि एक्लै छोड्न हुदैन। सधै समाइ राख्नु पर्छ, डुलाइ राख्नु पर्छ। आफ्नै काखमा सुताउनु पर्छ। आफ्नै छातिमा उठाउनु पर्छ। केटाकेटी वाला प्रेममा धेरै लगानी छ र म बेरोजगार छु। केटाकेटी वाला प्रेम अलि बढी आशावादी प्रेम हो। भबिष्यको ठुलै आशा राखेर बर्तमानमा प्रेम गर्नु पर्छ। एउटा टुप्पि पालेका मान्छेले मलाइ खुसुक्क कानमा आएर भनेका थिए - 'आशा हि परम् दुखम्।' त्यसदिन देखि मलाइ केटाकेटी वाला प्रेम खासै मन पर्न छोडेको हो। बुढाबुढी वाला प्रेम साह्रै सस्तो छ र पनि