यहाँ

छोडिँदै गइदो रहेछ बिस्तारै जिन्दगी।

जसरी छाडेर जान्छ
खोलाले आफ्नै छालहरु
मयुरले आफ्नै चालहरु।
जसरी छाडेर जान्छ एक परदेशिले
भर्खर जन्मिएकि आफ्नी सानी छोरी
यदि छोडेर नै जानु छ भने त
किन गर्नु प्रेम
किन गर्नु यी यावत दुखहरु
सायद छोडेर जानू त्यति सजिलो पनि हुदैन क्यारे
निदाएको आँखा बिउझिए जस्तो।

तारा!

कसरी सम्झाउ म तिमिलाइ

के भनेर बुझाउ म तिमिलाइ
म आफै पनि बाटो भड्किएको ढुङा हुँ।

म खसिरहदा तिम्रो आकाशमा
तिमिले मागेकी थियौ- आफुलाइ मन पर्ने मान्छे।
अब कसरी पुर्याउ तिम्रा चाहनाहरु?
म आफैले पनि त मलाइ मन पर्ने मान्छे उतै छोडेर आएको हुँ।