कबिता - कालो प्रेम

रुक अपृय,
भातले ऐले हाम्रो मिलन हुन दिदैन।
मैले केही लेख्न नपाउदैन।
भान्साको कुकरमा सिटि लाग्छ।
दौडेर जान नपाउदै त्यो आफै बन्द हुन्छ।
पैले मलाइ भात पकाउन देउ।
ऐले
भात जल्यो भने कालो हुन्छ।
प्राय मान्छेलाइ कालो मन पर्दैन।
चाहे त्यो डढेको भात होस कि नडढेको काले अनुहार।
मैले कैले काहीँ जिस्केर काली भनिदिदा तिमि कति! मुर्मुरिन्छौ।
तर पनि नेलपोलिसले नङ कालै पारेर हिड्छौ।
सायद त्यो कालो प्रतिको माया होला।
रुक पृय!
मलाइ तरकारी पकाउन देउ।
ऐले तरकारी डढ्यो भने कालो हुन्छ।
मान्छेलाइ कालो तरकारी मन पर्दैन।
मान्छेलाइ कालो मान्छे मन पर्दौन।
आज म
मेरो कालो अनुहार बोकेर
तिमिलाइ कालो प्रेम गर्न आएको छु।
भन मेरि गोरि अपृय
के तिमी मलाइ कालो प्रेम गर्न सक्छ्यौ?
21-dec-2017

Comments

Popular posts from this blog

पुनु तिमिलाई शुभकामना!

कबिता- चिया प्रेम

सिन्दुर नलगाउ है